Το κίνητρό μου

Το δικό μου παρελθόν τριγύριζε κυρίως γύρω από την διαχείριση. Από την διαχείριση επιχειρήσεων. Από τις δικές μου ικανότητες διαχειρίσεως, το πρότυπό μου, και την ικανότητά μου ως διαχειριστής να εκπαιδεύσω και να διορίσω άλλους διαχειριστές οι οποίοι συνεχώς βρίσκονταν στην πορεία να συνειδητοποιήσουν πώς μόνο αυτός που γνωρίζει να διαχειριστεί τον εαυτό του πρέπει να διαχειριστεί άλλους.

Διαχειριστές, οι οποίοι ξέρουν να ζουν μια αξιόλογη διαχείριση Μια διαχείριση που λαμβάνει υπόψιν όλο τον άνθρωπο – το πνεύμα – την ψυχή και το σώμα. Μια διαχείριση η οποία κάνει τον άνθρωπο ζωντανό. Μια διαχείριση η οποία απευθύνεται σε όλο το δυναμικό. Μια η οποία θέλει να συμπεριλαμβάνει και να κινητοποιήσει όλα τα ταλέντα και όλες τις ικανότητες. Μια που θέλει να διαθέσει χώρο σε όλους, και σε όλα τα χαρακτηριστικά του ατόμου, που ψάχνουν για ανάπτυξη.

Θέλω να υποστηρίξω από κάθε άποψη μια διαχείριση η οποία έχει την απαίτηση να συνεισφέρει στην ανάπτυξη του ανθρώπου ο οποίος την εμπιστεύεται. Μια διαχείριση η οποία χρησιμοποιεί την εξουσία της να πάρει την πρωτοβουλία, μέσω μιας υψηλής απαίτησης στην ποιότητα της διαχείρισης η οποία εξαντλεί το ανθρώπινο δυναμικό, να συνεισφέρει να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τον ίδιο τον εαυτό τους.
Μια διαχείριση η οποία ανοίγει καινούργιους δρόμους στους ανθρώπους, δρόμους οι οποίοι ήταν και είναι κλειστοί λόγω έλλειψης αγάπης και αναγνώρισης στον εαυτό τους – λόγω έλλειψης αυτοεκτίμησης ή λόγω υποτίμησης του περιβάλλοντός τους.
Τελικά πρόκειται για την συνειδητή αποδοχή μιας υψηλότερης διαχείρισης, για την εμπιστοσύνη σε αυτήν και στην βοήθειά της.
Την πίστη να εμπιστευόμαστε ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε στιγμές που μας προβληματίζουν.

Σχεδόν το ίδιο χρονικό διάστημα ασχολούμαι με το θέμα της αυτοθεραπείας.

Τελικά δημιουργείται μέσω μιας καλής διαχείρισης μια θεραπευτική ατμόσφαιρα. Θεραπεία συμβαίνει όταν καταφέρνουμε να αφυπνίσουμε τις δυνάμεις μας για αυτοθεραπεία. Όταν έχουμε την συνείδηση σχετικά με αυτό που πρέπει να γίνει για να γίνουμε καλά. Να αλλάξουμε. Να ξεπεράσουμε τα άκρα της πολικότητας. Να μαθαίνουμε και να διδάσκουμε. Ένα καθήκον διαχείρισης / αυτο-διαχείρισης. ΄Ένα ατομικό και συλλογικό καθήκον.

Πάντα στα ίχνη του καλού και του κακού. ΄Ώσπου δεν έχει βρεθεί ο προκλητής μιας ασθένειας, δεν μπορεί να γίνει η θεραπεία. Το πνεύμα, το σώμα και η ψυχή είναι ένα περίπλοκο σύστημα. Όλα σχετίζονται. Όλα εξαρτιούνται. Όλα πρέπει να είναι σε ροή σε αρμονία για να είναι υγιεινά. Οι επιρροές είναι πολλαπλές.
Σκέψεις, σχέδια πίστης, λέξεις, πράξεις, το περιβάλλον και οι πηγές του. Να κάνουμε την δράση τους ορατή και συνειδητή είναι δύσκολο και χρονοβόρο. Απαιτούνται στράτευση και πάθος. Ένα φάρμακο δρα συχνά μόνο για λίγο. Δρα ως παυσίπονο χωρίς όμως να αρπάξει τον προκλητή.

Υπάρχει και στην πρακτική θεραπεία μια υψηλότερη διαχείριση. Μια θεραπεία από ψηλά θα ήταν ένας σχετικός συνειρμός.

Ακόμα και μια επιχείρηση, μια οργάνωση, ένα ίδρυμα, μια οικογένεια είναι ένας <οργανισμός> ο οποίος χρειάζεται φροντίδα ο,τι αφορά την υγεία του, το επίπεδο ενέργειας του.
Υγείες και ανθυγιεινές αξίες, τρόποι συμπεριφοράς, δομές, διαδικασίες και πολλά άλλα δεν είναι μόνο οι πηγές για ελλιπής αποτελεσματικότητα και αποδοχή αλλά και υπαίτιοι καλού και κακού.
Αρρωσταίνουν τους ανθρώπους οι οποίοι συνεχώς υπόκεινται σε αυτές σε πνευματικό, ψυχολογικό και σωματικό επίπεδο. Καθοδηγούν συχνά και μόνιμα σε επαγγελματική εξουθένωση (σύνδρομο Burnout), σε εξάντληση και στην κατάργηση ενός μεγάλου δυναμικού.

Κάθε άτομο, με τον χαρακτήρα του, την πολικότητά του, τη συμπεριφορά του, το επίπεδο ενέργειας του, είναι η αφετηρία, η πηγή δημιουργικής ή/και καταστροφικής ενέργειας. Αυτές οι ενέργειες μπορούν να δρουν είτε θετικά είτε αρνητικά στον εαυτό του καθώς και στο περιβάλλον του στο οποίο έχει σχέση. Μπορούν να θεραπεύουν ή να αρρωσταίνουν.